Togo / Benin
Kpalime-Tsevie-Lome-Aneho-Cotonou-Abomey-Natitingou-Parc National Penjari
Vlinders, hadden we gedacht...... De eerste bestemming in Togo is Klouto. Moeilijk te vinden omdat het eigenlijk niet bestaat, zoals achteraf blijkt! Het dorpje waar we terecht komen is Kouma maar is wel wat we zochten. De regio blijkt Klouto te heten en is bekend vanwege de vele vlinders in de jungle. Lang leve de Lonely Planet.
Bij het passeren van de Ghana-Togo grens hebben we wederom geen enkel problem gehad en we hoefden zelfs geen Carnet de Passage in te laten vullen. De omgeving is rap veranderd van redelijk jungleachtig naar flinke jungle. De vegetatie is dik en groen en de smalle asphalt weg vol gaten slingert door een heuvelachtig terrein. Togo begint mooi.
In Kouma vinden we echter geen vlinders. Ze zullen wel ergens anders zitten denkt de gids..... Dat denken wij ook. Het leven kan soms erg eenvoudig in elkaar zitten, vooral in Afrika!
Togo past eigenlijk niet echt goed in ons reis schema omdat we in het zuiden binnen komen en in het zuiden de grens over willen naar Benin. En aangezien Togo 100 km breed en 1000 km lang (noord/zuid) is, is dat wat onhandig. We besluiten om maar door te rijden richting Benin en dat betekend dat we maar 2 dagen in Togo zijn.
Onderweg passeren we nog een stadje met een grote groenten en fruit markt en ik koop een mooie ananas terwijl Marica op zoek gaat naar groenten. Ik weet de prijs omlaag te onderhandelen tot 300 CFA (50 Euro cent) en wil net weglopen als de vrouw me terug roept en me duidelijk maakt dat ik mijn andere 2 ananassen niet moet vergeten! Drie grote ananassen voor 50 cent!! Een record! Even later komt Marica aangelopen en zegt, wat me nu is overkomen en laat een zak vol avocado's zien. Ik dacht dat ik er xe9xe9n gekocht had lacht ze. Ik weet het zeg ik en laat mijn 5 kilo aan ananassen zien. We liggen in een deuk! Togo is een groente en fruit land.
De reis naar Lome ( hoofdstad) verloopt verder zonder veel opmerkelijks. We kamperen weer op het strand en onze buur jongen klimt in een palmboom om een paar kokosnoten te plukken.
In Lome bezoeken we de Fetisj markt. Hoewel Benin het Voodoo land van West Afrika is heeft Lome de grootste Fetisj markt. Dat is een markt waar allerlei Voodoo artikelen verkocht worden. Allen zogenaamd voor medicinale toepassing. Voorbeeld; gemalen apen koppen voor een goed geheugen, gemalen vleermuis als Viagra, gemalen hondenkop tegen hondsdolheid, gemalen schildpad tegen astma, gemalen papegaai voor een mooie stem, een leeuwenkop om het huis te beschermen en ga zo maar door! De haren reizen je te bergen als je al die dode dieren ziet. Echt helemaal van de pot gerukt! Maar ja wie zijn wij om daar over te oordelen.
We gaan richting Benin en dat betekend dat we effectief 2 dagen in Togo zijn geweest. Well you can't have it all. De grens overgang naar Benin gaat soepel en we hoeven geen Carnet de Passage (tijdelijke invoer van de auto) af te laten tekenen. Iets dat ons later nog van pas zal komen. Via de kust van Benin gaan we naar Cotonou of meer precies naar Ganvie. Daar woont de gehele bevolking van 25000 mensen in paal woningen die in een meer staan. Een fraai gezicht en het doet enigszins Aziatisch aan.
We bezoeken ook een Voodoo museum en leren iets van de achtergronden van de Voodoo. Het Voodoo zoals wij dat kennen is in feite een door Hollywood gedemoniseerde versie van de Haitiaanse Voodoo. Die vorm van Voodoo is afgeleid van de Benin versie die in de Cariben is beland door de slavenhandel. In Benin heet Voodoo eigenlijk Voodoun en is niets meer of minder dan een Animistisch geloof. Vrijwel de gehele bevolking in deze regionen gelooft er heilig in. De Voodoun gaat ook niet over het uitspreken van vervloekingen en prikpoppen en zo. Dat beeld is geschapen door Hollywood. Het gaat echter helaas wel in grote mate over poedertjes en zalfjes voor allerhande toepassingen, die vrijwel allemaal gemaakt worden van dieren. Meestal natuurlijk bedreigde diersoorten!
We bezoeken ook een Unesco World Heratige site; Het paleis van de Dahomey Dynastieen, eens een paleis van 4 bij 4 km! . Er is niet veel van over hoewel het pas 300 jaar oud is. Plotseling realiseren we ons dat er eigenlijk heel weinig ruines zijn in Afrika. In Zuid en Midden Amerika wemelt het van de Inca en Maya ruines maar in Afrika zijn er bijna geen ruines! How come? De oude beschavingen zijn er wel geweest, zoals de Ashanti koningen en de Dahomey Dynastien maar die hebben weinig nagelaten. Het antwoord blijkt eenvoudig ...
Men bouwt in Afrika als eeuwen met mud-bricks, ofwel Adobe. Als dat niet regelmatig onderhouden wordt dan spoelt het gewoon weg. Dat zagen we ook al bij de grote moskeexebn die we bezocht hebben. Die moeten ook jaarlijks na de moesson tijd grondig gerepareerd worden omdat er hele stukken weg zijn gespoeld. De Afrikaanse ruines zijn dus veelal gewoon weggespoeld. We zijn beide toch geen echte ruxefne fans dus we kunnen er niet wakker van liggen.
We zetten koers richting het noorden van Benin en bezoeken de Somba. De Somba leven in een soort smurfen kastelen. Erg fraai om te zien. Op de begane grond leven de dieren en op het dakterras leven de mensen. Op dat dakterras staan weer kleine hutjes waarin men slaapt en graan en maxefs bewaard. Deze hutjes die als een soort wachttorentjes boven op het dak staan geven de huizen het aanzien van kleine fortjes. Het ene fortje ziet er nog fraaier uit dan het andere.
De gezichten van de Somba zijn een soort van "creatief met kurk snijwerkjes". Elke familie heeft zijn eigen patroon. De lidtekens worden op jonge leeftijd aangebracht en je vind het in heel West Afrika maar meestal is het beperkt tot 1 of 2 lidtekens op de wangen. Bij de Somba zijn het er echter tientallen en het hele gezicht is er mee bedekt.
Next stop; Parc National de Penjari, we gaan weer op safari. We horen van een jacht kamp dat vlak bij het park ingang ligt en besluiten daar te overnachten. Hans, de Duitse eigenaar, ontvangt ons met open armen en zegt dat we gratis kunnen kamperen. Er is verder niemand en Hans blijkt jarig te zijn die dag. Hij nodigt ons uit voor het avondeten en later die avond doet hij er nog een hotel kamer bij, voor noppes, omdat ie jarig is! Hans is een heel aardige vent, vinden wij beiden! Het Park is vrij groot en al na xe9xe9n km ofzo stuiten we op een kudde olifanten die net zo schrikken van ons als wij van hun. Ze zetten het op een rennen en al verdwenen voor Marica een foto kan maken. De rest van de dag zien heel veel apen, zwijnen, antilopen en gazellen.
We willen de nacht doorbrengen in het park hotel maar daar mogen we niet kamperen. De hotel kamers zijn veel te duur en het is al te laat om terug rijden naar een van de ingangen waar een camping is. Het park ligt op de grens met Burkina en we besluiten om dan maar Burkina in te gaan hoewel er geen officixeble grensovergang is. Er is wel een pad door het bos met een slagboom (zonder slot!) en een riviertje dat we moeten oversteken. De rivier is de natuurlijke grens tussen Benin en Burkina. Aan de Burkina kant ligt het dichtstbijzijnde dorp op 30 km afstand en dat kunnen we nog wel halen. Eenmaal in dat dorp aan beland blijken daar ook geen overnachtingsmogelijkheden te zijn en we gaan nog een stukje verder. Daar moet weer een jachtkamp liggen. We bereiken het kamp in de schemer het belanden in de vage wereld van de trofeexebn jagers. In tegenstelling tot het kamp van Hans de Duitser is dit kamp niet leeg. Er zijn 3 gasten die er uitzien als een kruising tussen paramilitairen en Rambo met grote messen aan de riemen en geweer over de schouder. Hele foute types, zeg maar!
Natuurlijk Fransen. Ze zijn wel aardig en we mogen blijven slapen.
Het illegaal de grens oversteken is ons goed bevallen (weinig rompslomp, als het goed gaat
en we zetten de volgende dag koers naar Parc National du W wat op de grens van Burkina en Niger ligt. We hebben Benin verlaten zonder uit te checken en Burkina binnen gekomen zonder in te checken. Als we Burkina ook weer zo kunnen verlaten scheelt dat weer aan rompslomp. Op de kaart staat een pad die door het park van Burkina naar Niger voert en dat gaan we proberen. We kunnen het pad echter niet vinden en verdwalen een beetje. Uiteindelijk gaan we dezelfde weg terug en besluiten dan maar via de reguliere weg Burkina te verlaten en Niger binnen te gaan. Op de grens doet de Douane van Burkina nergens moeilijk over en stempelt ons uit hoewel we nog niet eens in-gestempeld zijn. Ook de Niger kant gaat we vlekkeloos en wederom geen spoor van corruptie! We zijn in Niger! Togo en Benin, geinige landen, klein maar fijn en aardige mensen. Landen een 7, mensen een 7, fruit een 10 !!
". . .travel is more than the seeing of sights; it is a change that goes on, deep and permanent, in the ideas of living." -Miriam Beard
Geen opmerkingen:
Een reactie posten