Niger
Niamey - Zinder - Agadez - Dirkou - Bilma - Nguigmi.
Niger begint goed. We komen op het douane kantoor aan om 17.30uur, officieel sluitingstijd. De beambten doen echter nergens moeilijk over en via een vriendelijk praatje loodsen ze ons Niger binnen. In Niamey (hoofdstad) komen we op een camping terecht die zo groot is dat je een lunch pakketje mee moet nemen als je er omheen wilt wandelen. In Niamey rusten we wat uit, doen inkopen en maken de plannen voor de komende weken. We hebben 20 Januari in Agadez afgesproken met de Zwitsers omdat we een serieuze woestijn doorsteek willen maken en daarvoor moet je minimaal met 2 auto's zijn. We gaan via Zinder hoewel dat behoorlijk om is en een veel slechtere weg is. Op weg naar Zinder komen we door vele schilderachtige dorpjes met vriendelijke mensen.
De reden voor deze omweg is de donderdag markt van Zinder, de oudste stad van Niger. De mensen komen uit de verre omstrek naar de stad om te kopen en te verkopen. De producten komen en gaan tot zover als Benin, Togo en Nigeria.
De markt is inderdaad gigantisch maar het meest indrukwekkende is als we ons donderdag ochtend posteren aan xe9xe9n van de invalswegen. Hele optochten van ossenwagens, ezels, paarden en dromedarissen trekken voorbij. Al dan niet beladen met handelswaar. Allen gaan richting het markt centrum van Zinder. Als we zelf later ook op de markt zijn lopen we uren rond zonder 2 keer op de zelfde plek te komen. Erg indrukwekkend. We willen ook het paleis van de Sultan bekijken maar dat loopt anders dan gepland. Tijden het parkeren rijd ik een stuk uit de paleismuur. Ik had niet gezien dat de laatste meter voor de muur een soort goot was en auto schiet vooruit en komt met een klap op de muur terecht. De bullbar is wel bestand tegen een paleismuurtje maar andersom is het wat minder degelijk. Weer die mud-bricks! Kan niet eens tegen een regenbuitje, laat staan een Landcruiser. 'n Pas de Problem zegt de parkeerwachter. Het gaat echter nog fouter.....Bij de ingang worden we opgewacht door een ....persoon.....zeg maar!! Op tamelijk lompe wijze wordt ons verteld dat we het paleis kunnen bezichtigen en aansluitend een rondgang krijgen door de oude wijk. Maar we willen niet naar de oude wijk want die hebben we al gezien en willen alleen het paleis bekijken. Maar dat blijkt niet begrepen te worden en de man herhaalt zijn boodschap dat we alleen het paleis kunnen bekijken als we aansluitend ook de oude wijk gaan bekijken. Wij herhalen onze boodschap ook! Wel paleis, niet de oude wijk. Hij blijkt onvermurwbaar. Wij echter ook! Alleen het paleis of anders niets. Dus dat werd niets. Later horen we dat de man in kwestie, die we waarschijnlijk diep beledigd hebben door op een bepaald moment gewoon weg te lopen, een prins is en inderdaad wel bekend staat als een 'hufter'. We bezoeken nog de veemarkt en leren dat een goede dromedaris 200 tot 300 euro kost. Ongeveer evenveel als een grote stier.
We zetten koers naar Agadez, een echte woestijnstad met een lange historie als stop plaats voor de zout karavanen die de verschillende handelsroutes door de Sahara onderhouden. De route die we volgen is deels onverhard en gaat door semi-woestijn. We stuiten op een minibusje met panne. Ze staan er al sinds gisteren en er is nog niemand langs gekomen. We nemen de chauffeur inclusief kapotte radiator mee naar Agadez. We treffende Zwitsers weer en trekken een paar dagen door de Air bergen. Een erg afgelegen maar mooi gebied en domein van de Touaregs.
Ook hier moet je niet met een xe9xe9n auto heen gaan. In een oase kopen we een berg sinaasappels en grapefruits. De Air bergen zijn erg fraai maar door de Harmatan (koude wind) is er veel stof in de lucht.
Als we weer terug zijn in Agadez gaan we ons voorbereiden op de doorsteek van de Txe9nerxe9 woestijn van Agadez naar Bilma. 700 km zand! We gooien de tanks vol water en diesel en de proviand word aangevuld tot en niets meer in de kisten bij past. In Bilma zal niet veel te krijgen zijn en vandaar volgt er nog 700 km zand maar nu met duinen. De tocht naar Bilma verloopt gladjes maar het navigeren in de Txe9nerxe9 is moeilijk. Er is nauwelijks een horizon en alles is vlak en geel, geel en nog eens geel. Geen enkele referentie, geen gras sprietje, geen boom, nog geen bobbel in het landschap. Een enorme leegte, ongelooflijk eentonig en toch boeiend.
De weg is aangegeven met bakens en dat is nodig ook. Zonder de bakens zou je waarschijnlijk al gauw rondjes aan het rijden zijn! Halverwege de route staat de beroemde Arbre du Txe9nerxe9. Het is een metalen replica van de laatste oeroude Acacia boom van een oud bos dat hier eens is geweest. Deze laatste boom is in 1975 door een Libische vrachtwagenchauffeur uit de grond gereden! Men heeft geprobeerd een nieuwe boom te planten maar die is niet aangeslagen.
We stuiten op een paar trans Sahara trucks die zo hoog opgeladen zijn dat je alleen nog maar in opperste verbazing kunt toe kijken hoe ze zich met 20 km/uur door het zand worstelen. Boven op de trucks zitten hele dorpen aan mensen, meestal arbeiders die terug komen uit Libixeb om hun familie te bezoeken. Of ze zijn op weg naar Libixeb op zoek naar werk of op de terugweg naar hun slecht betaalde baantje. We stuiten 100km voor Dirkou op een truck met panne. Zelfde verhaal maar nu staan de mannen al 2 dagen en hebben geen eten en drinken meer. Ze zijn redelijk desperaat. We moeten oppassen want er staat al een hele groep klaar om onze auto te enteren. We kunnen ze overtuigen dat we geen plaats hebben en dat we maar xe9xe9n man mee kunnen nemen. We delen eten en water uit en nemen wederom de chauffeur mee inclusief het kapotte motor onderdeel.
We halen Dirkou net voor het donker wordt. Na 3 dagen over een volstrekt vlakke zandvlakte te hebben gereden is het ongelooflijk indrukwekkend om plotseling uit het niets een enorme oase te zien opduiken. Echt een magisch moment. We droppen de chauffeur en worden door de politie naar de burgemeester Bou Bakar gebracht. Hier gaan we de nacht door brengen, zo wordt ons medegedeeld. Bij gebrek aan een hotel of camping is de achtertuin van de burgemeester tot camping benoemd voor travellers zoals wij. Gratis wel te verstaan. We willen de volgende dag door Bilma en moeten tanken. Ook dat kan bij de burgemeester. Bij gebrek aan een officieel tank station, drijft hij er nog een diesel en benzine handeltje naast! De diesel komt uit 200 liter vaten maar ze hebben geen pomp en alles moet geheveld worden. Het gaat uiterst moeizaam allemaal en de jongen die het moet doen krijgt volgens mij wel een liter diesel binnen. Het vol tanken duurt wel 3 uur en de jongen gaat er steeds groener uitzien. Hij rookte gelukkig niet want dat was op dat moment niet erg verstandig geweest. De volgende 45 km naar Bilma gaan soepel en het landschap is inmiddels wat bergachtig geworden.
In Bilma zoeken we een gids voor de doorsteek van de Grand Erg du Bilma. Volgens ons reisboek de moeilijkste Sahara piste die op de Michelin kaart van West Afrika staat. De piste voert door 250 km hoge zand duinen en aansluitend nog 450 km iets vlakkere woestijn. We hebben de keuze uit 2 man. De xe9xe9n is erg duur en de ander erg stil. We nemen de stille. Hij heet Moli Sidi en spreekt 4 woorden Frans; Pas de Problem en Dangereux ! Erg handig zoals later blijkt. Verder heeft hij veel ervaring en heeft de Erg al tientallen malen doorkruist....met zijn dromedarissen!
Moli begint erg voorzichtig en bij elk duintje stapt hij uit om te kijken. Dit gaat veel tijd kosten en al snel besluiten we om zelf ook maar eens te gaan kijken. We ontdekken dat Moli ons om duinen heen leidt waar we makkelijk overheen kunnen. We protesteren en gaan toch over de betreffende duin. Moli stapt uit en protesteert met "dangereux!", "dangereux!". Wij voeren "pas de problem" als tegen argument aan en nemen de duin zonder problemen. In opperste verbazing kijkt Moli toe hoe we van de 45 graden steile helling van de duin af glijden. "Pas de problem" bevestigd hij nu ook maar hij blijft ons om duinen heen leiden waar we makkelijk overheen kunnen.
We besluiten meer onze eigen koers te varen zolang de duinenrijen niet hoger zijn dan een meter of 10 en netjes parallel liggen aan elkaar. Moli stapt echter steeds weer uit. Als we de 2de dag echter op een duinenveld van kort op elkaar liggende duinen stuiten wil hij ons daar dwars door heen sturen. Volstrekt onverantwoord en waarschijnlijk ook volstrekt onmogelijk. We komen tot de conclusie dat Moli geen flauw benul heeft van wat een auto wel en niet kan en waarschijnlijk meer verstand heeft van dromedarissen dan van auto's en besluiten zijn adviezen maar helemaal te negeren. We hebben gelukkig onze GPSen en een route door de duinen die door het Russische leger in kaart is gebracht. Deze route is echter wel tussen de 30 en 50 jaar oud. We weten niet of duinen in die tijd zijn verplaatst.
Sommige woestijnen hebben wandelende duinen en andere verplaatsen zich nauwelijks. De Erg du Bilma blijkt van de laatste categorie! We vinden de Russische route al snel en de ene na de ander doorgang openbaart zich voor ons. Moli zegt niets meer. Ode aan de Russen!! De duinen op zich zijn niet zo moeilijk maar de dalen tussen de duinen zijn erg verraderlijk. Zo rijd je 50 km/h en zo sta je tot je assen in het zeer zachte zand. Er moet veel gegraven worden en de zandladders moeten veelvuldig van het dak van de auto gehaald worden. We hebben de bandenspanning op 1 bar en lager wil ik niet gaan want dan kan de band van velg lopen. Het is 3 Februari en ik ben die dag toevallig jarig. Het is een prachtige dag en als de nieuwe gekozen strategie goed blijkt te werken klaren alle humeuren op en we kamperen die avond nog xe9xe9n keer tussen de duinen.
De volgende dag laten we de duinen achter ons en is de Erg du Bilma in feite beslecht hoewel het dan nog zeker 300 km is naar Nguigmi. Nguigimi is weer zo'n schimmig grensplaatsje waar we onze tanks weer met water en diesel vullen. De diesel komt weer uit 200 liter vaten en de kwaliteit is dubieus maar we hebben weinig keuze. Het is de enige plek waar ze diesel verkopen. Niger ligt al weer achter ons en we zetten koers richting Tsjaad. Niger; aardige mensen, een 7,5. Mooi landschap, veel woestijn, 8. Bezienswaardigheden zijn er buiten de paar dingen die we gedaan hebben niet echt maar als je van woestijn houd kom je aardig aan je trekken.
"The use of travelling is to regulate imagination by reality.. -Samuel Johnson
Geen opmerkingen:
Een reactie posten