Tekst Noel, Fotografie Marica
Libie / Tunesie
Bardiyah - Tripoli - Zuara - Djerba - Monastir - Tunis.
Over Libie en Tunesie ga ik niet teveel schrijven. We zijn via de kortste lijn door Libie gescheurd hetgeen tot ernstig onbegrip bij onze gids leidde. We hebben Leptis Magna wel bezocht maar ook dat was slechts een bliksem bezoek. De oude stenen vermoeidheid was nog niet helemaal over maar Leptis Magna is wel de moeite waard. Het is één van de grootste en best bewaard gebleven Romeinse steden die er zijn.
Tripoli hebben we ook in een uurtje gedaan en het viel niet tegen. Een mooie mediterrane stad, tenminste het gedeelte bij de haven. Het had ook Italie of Griekenland kunnen zijn.
We halen onze planning om in 3 dagen door Libie te knallen en dat kost ons 340 liter diesel! Plankgas gebruikt de auto 1 liter op 5 kilometer maar dat is geen punt in Libie. We gooien de tank vol
(250 liter) voor 12 Euro!
Op de grens met Tunesie nemen we afscheid van Salah, onze gids die zeker geen slecht gezelschap is geweest en uiterst flexibel gewoon met ons mee kampeerde.
In Tunesie kamperen we eerst nog anderhalve dag op het strand en zwemmen wat alvorens de laatste etappe te aanvaarden. Het is nog zo'n 700 km tot Tunis. In Monastir wil Marica nog wat foto's maken en als we wat rond rijden op zoek naar een camping worden we ingehaald door een Tunesische Landcruiser waarvan de bestuurder wat door zijn geopende raam naar ons brult! Wat nu weer! Het gebrulde is echter een "hallo" in duidelijk Nederlands. Het is Alfred Schonbeck, die al 15 jaar in Tunesie woont en werkt, lid is van de Landcruiser Club en die mijn Nederlandse kenteken en stikker van de Landcruiser Club niet zomaar aan zich voorbij kon laten rijden. Hij nodigt ons uit mee te gaan naar zijn huis. Zijn tuin blijkt een geschikte slaapplaats te zijn voor onze laatste nacht in Afrika! Het grappige is dat Alfred net terug is uit Nederland waar wij naar op weg zijn en dat hij de volgende dag afreist naar Cairo, waar wij net vandaan komen. Tevens blijkt zijn broer op slechts 500 meter bij mij vandaan te wonen in Ede en kennen we diverse dezelfde mensen van de Landcruiser Club. Het wordt een gezellige avond met Alfred, zijn vrouw Nicole en hun drie dochtertjes.
De volgende dag vertrekt onze boot om 22.00 uur en we zijn ruim op tijd in Tunis om nog even de stad in te gaan. Voorlopig de laatste uurtjes in Afrika en zeker de laatste van deze lange reis.
Ik ga nog een soort afsluiting schrijven met daarin een bondige omschrijving van wat wij (ik) zoal ervaren hebben en hoe we Afrika voor en na de reis zagen en zien maar daarvoor wil ik e.e.a. eerst een beetje laten bezinken. Wat ik al wel zeggen kan is dat Afrika veel veiliger is dan ik ooit had verwacht, dat Afrikanen veel vriendelijker zijn dan dat wij gewend zijn van onze Europese medemens en dat je vooral van de arme mensen een vriendelijkheid en hartelijk ontvangt die je als rijke westerling maar moeilijk kunt begrijpen.
Bedankt en tot ziens
Noel & Marica
The traveller may feel assured, he will meet with no difficulties or dangers, excepting in rare cases, nearly so bad as he beforehand anticipates. In a moral point of view, the effect ought to be, to teach him good-humoured patience, freedom from selfishness, the habit of acting for himself, and of making the best of every occurrence. . . Travelling ought also to teach him distrust; but at the same time he will discover, how many truly kind-hearted people there are, with whom he never before had, or ever again will have any further communication, who yet are ready to offer him the most disinterested assistance." -Charles Darwin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten