Tanzanienee

Text Noel, Fotografie Marica;

Tanzania
Mbeya, Iringa, Dar Es Salaam, Zanzibar, Arusha, Tarengeri NP, Ngorongoro NP, Serengeti NP, Itonga, Mwanza, Geita, Nyakanazi, Ruvuvu.



Als we de grens van Tanzania zijn gepasseerd en 'ent passant' op volstrekt legale wijze zo'n US$ 100,- zijn lichter gemaakt gaan we op zoek naar een pompstation. Met een volle tank gaan we naar Mbeya. Die avond moet Nederland tegen Portugal voetballen (al weer even geleden dus!) en we gaan op zoek naar een hostel met TV. De Katholieke Missie heeft camping gelegenheid en een TV maar de TV kamer gaat op zondag niet open, zo wordt ons medegedeeld ?! Snel wegwezen dus. Aan de overkant van de straat is een motel en daar hebben we meer succes. Ze hebben zelfs een mooie lounge met luxe stoelen en een enorm TV scherm en last but not least, er staat voetbal op het menu. Alles goed en wel dus. Mooi plekkie, zeer aardig personeel, mooie TV dus lets play football. Enfin, de rest kennen we L.

De volgende dag gaan we op weg naar Dar Es Salaam maar dat is te ver om in een keer te halen dus overnachten we halverwege in Iringa. Dar Es Salaam is een grote stad en daar houden we niet van maar Dar valt erg mee. We zijn in Dar om een paar visa te regelen en om naar Zanzibar te gaan. Het tropische eiland voor de kust van Tanzania.
 

Over Zanzibar kunnen we redelijk kort zijn maar dat doen we natuurlijk niet. De belangrijkste stad op Zanzibar is Zanzibar Town maar de belangrijkste attractie is Stone Town. Een oude, Arabische aandoende, wijk van Zanzibar Town. Stone Town er erg leuk.

Vooral door de open lucht barbecues's avonds aan de boulevard. Voor een habbekrats kan je een mooie maaltijd samenstellen met allerlei soorten vlees en vis en heerlijk Naan-brood.

 We willen natuurlijk ook nog even naar het strand en gaan een paar dagen naar het noorden van het eiland. Dat viel een beetje tegen want door de bouw drift van de Zanzibari is de mooie kust met het azuur blauwe water behoorlijk verrabbezakt. Overal staan half afgebouwde constructies en vaak op zo'n onhandige plek dat het hele zicht op de zee wordt geblokkeerd. De voorzitter van de welstands commissie bij ons zou er een beroerte van krijgen.

Maar niet getreurd, Marica weet er evengoed wel mooie foto's van te maken want het is niet allemaal kommer en kwel. Soms moet je gewoon even de andere kant op kijken om de storende elementen niet te zien. Maar dat geld niet alleen op Zanzibar.

Terug op het vasteland komen we twee Duitsers tegen die we al eerder hebben gezien in Ghana. Zij zijn ook via de west kust naar ZA gekomen en gaan via de oost kust weer terug. Het goede nieuws dat ze hebben is dat zij in 2 dagen het Soedan visum hebben gekregen. Dat gaan wij dus ook proberen. Een van de bijlagen die we bij de visum aanvraag moeten inleveren is een introductie brief van de Nederlandse Ambassade. Vraag me niet waar dat goed voor is maar het schijnt te helpen. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. De Nederlandse Ambassade in Dar Es Salaam is net Fort Knox. Een centimeter dik kogelvrij glas (althans zo ziet het er uit) scheidt ons van de dame achter de balie. Als we uitleggen wat we willen kijkt ze bedenkelijk en gaat bellenx85x85nee dat doen we niet, mag niet van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Huh? Hoezo niet. De Duitse Ambassade, die is het loketje ernaast is gehuisvest doet het immers wel! Maar daar hebben ze geen boodschap aan. Dat is Duitsland en dit is Nederland. We druipen af en gaan naar de Sudanese Ambassade. Daar blijkt dat we die brief toch echt nodig hebben en we gaan de volgende dag weer naar de Ned. Ambassade en leggen nogmaals uit waarom we die brief nodig hebben. Het antwoord blijft x93neex94. We vragen om een Nederlandse medewerker (de dame achter de balie is duidelijk een lokalo) en krijgen die ook te spreken. Nee, is het antwoord. Dan gooi ik het over een andere boeg en probeer ze onder druk te zetten met het verhaal dat we schrijvers zijn van reis boeken en voor magazines (deels is dat dus waar) en dat door toedoen van de Nederlandse Ambassade onze reis hier en nu eindigt. Dat zal niet zo goed overkomt voor de Nederlandse diplomatieke dienst als we daar eens eventjes uitgebreid verslag van zullen gaan doen. De Nederlandse dame begint te twijfelen en zegt het nog een keer te zullen bespreken met de Consul. Na een minuut of 10 komt ze weer terug en zegt dat het wel kan, dat het een misverstand was en dat we om 2 uur terug kunnen komen om de brief op te halen. Buuuuh. We moeten Euro 45,- betalen voor de brief met 1 zin. Dat is net zoveel als het hele Sudanese visum kost. Het is donderdag 6 Juli als we alle vereiste papieren bij elkaar hebben gesprokkeld en het pakketje inleveren bij de Sudanese Ambassade. Maar de Visa-pief zegt dat we Dinsdag maar weer terug moeten komen om te zien hoe het er mee staat. De aanvraag moet namelijk naar Karthoum en daarop heeft hij geen invloed. Wij vragen hem of het mogelijk is om de feedback per fax naar Nairobi te sturen zodat we niet nog 4 dagen in Dar Es Salaam hoeven te blijven. Dat was geen probleem en dus zijn wij vol goede moed weer op weg gegaan richting Arusha in noord Tanzania, de uitvalsbasis voor de Ngorongoro krater en Serengetti NP (hierna afgekort tot NgNP en SeNP)

Arusha is lekker toeristisch en dat betekend goed gevulde supermarkten en lekkere koffie in prettige cafeetjes. De paar dagen in Arusha worden gebruikt om te wassen. Op te ruimen en wat onderhoud aan de auto te plegen. Voordat we naar NgNP gaan bezoeken we eerst Tarengeri NP. Een klein maar landschappelijk erg fraai park waar we o.a. een Cheetah familie zien. Hier zien we ook voor het eerst een roedel leeuwen op jacht.

 De volgende stop is de Ng krater. Dit park is uniek omdat het de bodem van een uitgebluste vulkaan is. De krater randen zijn vrij stijl en daarom is het wild dat in de krater leeft, en dat is heel wat, tamelijk honkvast. Het vervelende van deze parken is dat ze tamelijk duur zijn zoals we van andere overlanders al hadden gehoord. We moeten zeker op US$100,- per dag rekenen. Als we het park in willen worden we echter zeer onaangenaam verrast. Per 1 januari is er een Crater service fee (?) van US$100 van toepassing. Die komt boven op de toegangsprijs. Dat komt dus op een totaal van US$200,- voor 1 dag! Zonder kamperen! Na een uurtje ruzie maken moeten we een principe besluit nemen. Doen, of niet doen. Maar we zijn met name voor NgNP en Serengetti naar Tanzania gekomen dus om nu weer om te keren zou wel heel zuur zijn. We besluiten toch maar te gaan maar hebben een behoorlijke kater. Toeristisch Tanzania heeft voor ons helemaal afgedaan. In vergelijk met bijv. Etosha in Namibie (US$25,-/ dag) en Kruger NP in ZA (US$30,-) zijn de bedragen in Tanzania helemaal van de pot gerukt en wij zullen niemand ooit aanraden om naar Tanzania met vakantie te gaan.

De krater was op zich nog wel heel mooi maar Serengetti was eigenlijk niet echt de moeite waard. Doordat de migratie van de gnoes, zebra's en antilopen reeds begonnen was (die trekken noordwaards naar de Masaai Mara in Kenia) was de Serengetti een tamelijk lege boel.

We verlaten de parken en zetten koers naar Mwanza. Aan de rand van het park overnachten we en proberen voor het eerst zelf brood te bakken in een houtvuur. We hebben het recept en de technische details van Zuid Afrikanen gekregen en die gaan we nu uit proberen. Het lukt aardig maar het brood is tamelijk zwaar. Twee boterhammen om 8 uur 's morgens en je hebt tot 1 uur 's middags geen honger meer! Best handig. En je kunt er iemand een gat mee in zijn kop gooien, als de nood aan de man komt. Volgende keer iets langer laten rijzen.

In Mwanza, dat aan het Victoria meer ligt, kamperen we weer eens op het terrein van een jacht club hoewel deze naam erg geflatteerd is voor die 3 roeiboten die er liggen. Maar het is een mooi plekje aan het water met vele vissersbootjes op het water die tot diep in de nacht door gaan met vissen om de volgende ochtend vis te kunnen verkopen op de markt.

 

"Worth seeing, yes; but not worth going to see."
Samuel Johnson