Tekst Noel & Marica, Fotografie Marica
Zambia / Malawi
Zambia ; Livingstone, Lusaka, Chipata
Malawi; Lilongwe, Kandee, Livingstonia, Chitimba
De grens overgang van Botswana naar Zambia is een dure. We moeten Carbon Tax betalen voor de CO2 luchtverontreiniging die onze auto gaat veroorzaken. Maar het niet misselijke bedrag van US$ 70,- gaat waarschijnlijk rechtstreeks naar de president zodat hij de brandstof voor zijn prive jet kan betalen. Ik denk dat ze dat bedoelen met carbon tax. Daarna moeten we nog een huppeldepup fee betalen die gelukkig mee valt en ook nog een verzekering van US$ 35,- Gelukkig konden we de visum kosten a US$ 25,- P/P omzeilen door dat we ons hadden laten uitnodigen door het hostel waar we in Livingstone zouden gaan verblijven. De Zambia regel heet dat. Als je een pakketje boekt bij een toeristische organisatie in Zambia dan hoef je geen visum te betalen.
Na een uurtje rijden bereiken we Livingstone, de stad aan de Zambiaanse kant van de Victoria watervallen. Het is 11 Juni en dus moet Nederland zijn eerste wedstrijd spelen. We weten alleen niet hoe laat. Van oranje koorts is in Afrika weinig te merken en als het al oranje is dan is het voor Ivoorkust die tot onze verbazing ook een oranje legioen heeft! Een half uur nadat we in ons hostel aankomen begin de wedstrijd. Great timing! Er zijn nog 10 andere Nederlanders in het hostel en de sfeer is goed. We winnen.
Die avond is het toevallig volle maan en dat betekent dat er 's nachts een regenboog te zien is, veroorzaakt door de spray van de waterval. Een hele speciale gewaarwording.
Zelfs overdag is het nog altijd moeilijk om een indruk te krijgen van de omvang van de watervallen. In juni is het waterniveau zowat op zijn hoogst en door de geweldige hoeveelheid water die honderd meter in de diepte stort, ontstaat er zoveel spray water en mist, dat slechts een klein gedeelte van de waterval te zien is. Op het moment dat we proberen de rest te ontdekken, worden we alleen maar door en door nat.
De Victoria watervallen liggen voor de helft in Zambia en de andere helft ligt in Zimbabwe. We verlaten heel even Zambia en lopen de brug over de Zambezi rivier op, die de grens vormt. Van hieruit kunnen we de watervallen vanuit een geheel andere hoek bekijken. De omvang begint ons een beetje duidelijk te worden. De Victoria watervallen zijn 1,6 km breed en het water valt 100 meter omlaag in een heel smalle T-vormige kloof waarbij de bovenkant van de T de waterval is en de steel van de T een kloof waardoor het water weer wegstroomt. Als je aan komt rijden dan kun je water spray die continu boven de kloof hangt al op kilometers afstand zien, als laag hangende bewolking. We lopen echter niet naar de overkant van de brug, Zimbabwe in. Dat zou eenvoudig kunnen met een dag-visum maar we boycotten Mugabe en zijn vreemde regime dat Zimbabwe, net als de Victoria watervallen heel hard in een afgrond doet storten.
Na alle luxe in Namibie en Zuid-Afrika is vandaag de dag aangebroken dat er weer op de hand moet worden gewassen want het tijdperk van wasmachines en Laundromats hebben we weer achter ons gelaten met het verlaten van ZA. Het is ook even wennen aan het gebrek van een warm waterkraan in de douches. We zijn weer terug in donker Afrika.
In Zambia is het verschil tussen arm en rijk nog altijd overduidelijk aanwezig. Of je hebt genoeg geld om in een four wheel drive te kunnen rijden, of je kunt je net een fiets permitteren. Iets ertussenin is er niet. In Afrika ontbreekt de middenklasse, een van de redenen waarom regeringen in Afrika vaak niet zo betrouwbaar zijn. Ze worden niet gecontroleerd door een sterke middenklasse, die invloed kan uitoefenen. Het is een verdeel en heers politiek. De allerarmsten op het platte land hebben helemaal geen stem en zijn vaak te ver weg van de steden om te kunnen protesteren ook al komen ze om van de honger en dorst. De armen die rondom de steden wonen zullen niet gauw omkomen van honger of dorst. Daar zorgen de regeringsleiders wel voor. Daarop wordt de pappen en nathouden strategie los gelaten. Die zijn chronisch arm en ontevreden maar net niet zo erg dat ze in opstand willen komen of een revolutie zullen starten. Toch wekken veel mensen in Afrika primair niet de indruk erg ontevreden te zijn. Een van de medewerkers van ons hostel neemt Marica mee achterop de fiets naar zijn woonwijk, om zijn huis te laten zien.
Terwijl Marica iedereen zo vrolijk buiten bezig ziet in hun netjes aangeveegde voortuintjes, hangt er een sfeer die je bij ons alleen in de zomer vind tijdens een buurt barbecue of zo of zoals je die in Italixeb of Spanje nog wel hebt als op een warme zomeravond iedereen buiten is en gezellig met elkaar keuvelt. Mede door het warme klimaat, leeft iedereen hier buiten. Mensen koken buiten, eten gezellig met zijn allen voor het huis. Hierbij vergeleken is Nederland vaak een stuk killer daarmee bedoel ik niet het klimaat.
We doen Zambia eigenlijk een beetje tekort want het heeft een paar mooie Nationale Parken maar we zijn park moe en deze parken zijn ook nog eens heel moeilijk te bereiken. We slaan ze dus zonder gewetensbezwaren over en voor ons ligt alweer een grens. De landen worden weer kleiner. We zijn aangekomen in Malawi. In de hoofdstad Lilongwe stopt een auto naast ons op de camping. "Hallo", roept een stem in het Nederlands. "Weet je nog, Bamako!", komt er achteraan. Het zijn Hilde en Mark, die we meer dan 6 maanden geleden leerden kennen in Bamako. Het wordt een gezellige avond en samen Mark, Hilde, Thomas en Peter bouwen we een mooie barbecue. Terwijl we al die tijd onafhankelijk van elkaar hebben gereisd, zijn we tot veel dezelfde conclusies gekomen over Afrika. Het wordt tijd dat we dit continent eens serieus gaan nemen. Weg met al die NGO's in hun te dure auto's. Help Afrika op een commercixeble manier, bouw een conserven fabriek, geef de mensen iets te doen. Ophouden met het creeren van een volk dat alleen maar de hand op houd. Alle landbouwoverschotten uit Europa, die tegen dump prijzen op de Afrikaanse markt worden gestort ruxefneren de economie. Dat geldt ook voor de kleding die wij zo netjes bij het leger des heils afleveren. De markten in Afrika hangen er vol mee. Ze krijgen het niet, ze moeten het nog altijd kopen. Lekker goedkoop, maar alle naaisters, die prachtige Afrikaanse gewaden in elkaar zetten, zitten zonder werk. Afrika krijgt gewoon de kans niet om een eigen economie te ontwikkelen.
We trekken verder naar het noorden en luieren een beetje aan Lake Malawi en lachen om de Engelse uitspraak van de Malawi. Ze verwisselen de l en de r en dat zorgt voor hilarische taferelen. Een campingmedewerker probeert ons uit te leggen waar de toiletten zijn; Boys to the light and girls to the reft ?
Ik koopt een paar groot uitgevallen bananen en vraag voor de zekerheid of het geen bak bananen zijn, zogenaamde plantains; 'Are these plantains?' Ze verstaan me niet. 'Are these frying bananas?', vraagt ik ter verduidelijking. 'No, no, these are no flying bananas', is het uiterst serieuze antwoord. Meestal wel lachen maar soms uiterst verwarrend. Het verwarrende is dat niet iedereen de R en de L verwisselt en ook niet consequent. Als we een keer vragen of we op de goede weg zitten naar het meer is het antwoord 'yes, this is good way but way is very wrong???? Hier bedoelde de mevrouw dus 'very long'.
We willen in Malawi nog even voltanken, want de diesel is hier goedkoper dan in het buurland Tanzania. In Karonga komen we echter voor een vreemde verrassing te staan, er is geen diesel. Er zijn vier verschillende pompstations en alle vier hebben ze een groot bord waarop staat Diesel, maar er is gewoonweg geen druppel van het goedje te krijgen. Het depot in Mzuzu is leeg en in het hele noorden van Malawi is geen diesel te krijgen. Natuurlijk zijn er al wel wat handelaren over de grens naar Tanzania geweest en is er diesel in jerrycans te krijgen, op de zwarte markt, tegen woekerprijzen. Gelukkig zijn we nog niet zo wanhopig. We hebben nog genoeg om Tanzania te bereiken.
"Charity is always help that is offered too late, just as revolution is help that is offered too soon."
- John Krich
- John Krich
Geen opmerkingen:
Een reactie posten