English version at the bottom
Vervolg Marokko:
Er is veel gebeurd in de tussentijd maar gelukkig alleen maar goeds. We zijn in Bamako, de hoofdstad van Mali aangekomen vanwaar we proberen de web site te updaten. OK, waar waren we gebleven....Ik probeer de draad op te pakken in Essouairra, een vissersdorp en het Surfers Paradise van Marokko. In Essouairra was vooral veel wind, logisch ook, dus daar zijn we niet te lang gebleven.
We hadden zo langzamerhand ook wel de behoefte om af te zakken richting Mauritanie. De tocht langs de kust die we voor de boeg hebben is echter behoorlijk lang met weinig highlights. Nog een paar honderd kilometer Marokko en dan nog even 1500 km Westelijke Sahara. In Agadir horen we van Plage Blanche, een stuk strand waar je met de auto over kan rijden en dat lijkt ons wel wat. We besluiten eerst nog een keer de Atlas in te gaan en belanden in Tafraout, een klein Berberdorp dat bekend is vanwege amandelen. Bovendien is het in de bergen wat koeler. Amandelen heb ik er niet gezien maar als we 's avonds op een camping staan horen we een intrigerend gedrum op enige afstand in de bergen. Ik ga alleen op pad met zaklamp en beland na een zoektocht in de bush bush bij een kampvuur waar een aantal tieners uit het dorp hun avond vullen met muziek maken, waarschijnlijk bij gebrek aan zo'n beetje alles wat je maar kan bedenken. Maar de jongens hebben het enorm naar hun zin en de muziek is werkelijk fantastisch. Traditionele Berber muziek, enigszins monotoon met indringend gezang. Al met al tamelijk hypnotiserend en een van de jongens danst als of hij in trance is. Hij springt over het vuur en loopt erdoor heen, jongleert met brandende takken terwijl z'n maten op de drums, en tamboerijnen slaan en een ander een banjo bespeelt. Ze gaan gewoon door waar ze mee bezig zijn als ze mij zien en een van hen gebaard me naderbij te komen en bied me thee aan. Als ik een minuut of tien zit durf ik te vragen of ik mag filmen. Na wat overleg knikt de leider van het groepje en als de camera begint te lopen doen ze er nog een schepje boven op. Na dit fantastische schouwspel een uurtje of zo gadegeslagen te hebben vind ik het mooi geweest en neem afscheid van de jongens.
We gaan weer terug naar de kust en belanden op een camping midden in de woestijn. Samen met een paar Duitsers gaan we op weg naar Plage Blanche. Na eerst nog een stel hippies die zich in het zand hadden vast gereden te hebben geholpen beginnen we zelf aan de 30 km strand. Het zand blijkt echter enorm zacht en de auto's hebben enorme moeite om erdoor te komen. Af en toe plankgas in de eerste versnelling en dan nog gaat het moeilijk. Dat was niet wat ik me had voorgesteld. Na 5 minuten loopt de Nissan Patrol van de Duitsers al heet en we stoppen om te overleggen. Als dat zo door gaat dan keer ik om zeg ik net tegen de Duitsers als Marica, die een stukje is gaan wandelen, roept dat het strand aan de waterlijn veel harder is. We proberen het wat dichter aan het waterrand en de auto's beginnen te lopen als op asfalt. Even later cruisen we met 80 km/h met de Beach Boys keihard op de radio over Plage Blanche. Enorme zwermen volgens vliegen op voor de naderende auto's. Niet helemaal wat je noemt milieutechnisch verantwoord maar ja, dit is Afrika en over het strand rijden is echt helemaal super !! De Westelijke Sahara passeert zonder veel bijzonders en we naderen Mauritanixeb. In Dakhla, de laatste Marokkaanse stad voor de grens doen we nog wat inkopen en ontmoeten we Michael en Andrea, een Zwitsers stel in een Nissan Patrol. Zij zijn ook op weg naar Kaapstad en we besluiten een paar dagen samen op te trekken. We gaan op weg naar de grens en weten niet nog niet goed welke kant we op willen in Mauritanixeb en wat te verwachten. Een ding is zeker; Marokko ligt achter ons en was absoluut de moeite waard. Met de wetenschap die we hebben op moment van het schrijven van dit stuk, geven we Marokko een dikke 8 voor gastvrijheid en vriendelijkheid en een even dikke 8 voor het landschap. Marokko is top.
"Tourists don't know where they've been, travellers don't know where they're going." -Paul Theroux
After about 11.000 km we arrived to Ouagadougou, the capital of Burkina Faso. It is warm, but in the shade, with a fan it is very doable.
From Marrakech in Marokko we continue to Essaouira. There's a strong wind blowing. No wonder this is the windsurf capital of Marokko. Via a windy coastal road we reach the Beach resort Agadir. Here we have some work done on the car. After the Mechanic takes it all apart, he comes to the conclusion he does not have the spare parts he needs. Fortunately we have them, but kind of wanted to keep our spares for more remote places. Another shock was the bill.
From Agadir, we slowly but surely set course for the Western Sahara. From other travellers we heared about a beach, that you can use as a highway. The beach is very soft and our engine is having a hard time. We almost wanted to turn around, when I discovered that close to the water, the beach is a lot harder. Along the shoreline the beach becomes the perfect motorway. Birds are taking off as we are getting closer. It is a wonderful sight.
In 3 days we cross the Western Sahara. The Mauritaniens and Moroccans still do not agree on who's territory it is, but it is no problem to cross it. A lonely river of tarmac is taking us through the desert. South of Layoune, the capital of the Western Sahara, there are not even electricity poles along the highway. There is very little traffic, this makes the desert experience even better.
The campsite in Dakla is a real get together of overlanders. We meet again with some Swiss in a car and some British on a motorcycle and many other people on their way south. Michael and Andrea, two other Swiss join us for a couple of days. We cross the border into Mauritania.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten