English version at the bottom.
Burkina Faso
We hebben Mali verlaten en de wegen worden meer weg. We kunnen zonder al te veel inspanning op de juiste route blijven. De pistes in Burkina zijn breed en redelijk goed geprepareerd. Burkina Faso is voor ons een aangename verassing. Volgens de statistieken is dit het op twee na armste land ter wereld. Maar de infrastructuur is dus behoorlijk goed. Keurige tweebaans tolwegen, waar niet veel verkeer rijdt. En we hebben nog niet eerder een land bezocht waar de mensen zo vrolijk en vriendelijk op ons reageren. In Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina, gaan we op jacht naar het visum voor Ghana. In Ouagadougou is men duidelijk al in de kerst stemming.
We hadden van te voren eigenlijk niet zo nagedacht over wat we in Burkina zouden gaan doen en waren van plan om er min of meer dwars door te rijden op weg naar Ghana. In Ouagadougou besluiten we om iets meer van Burkina mee te pakken en gaan richting het westen naar Bobo Dioulassou, de tweede stad van Burkina Faso. Ik ken Bobo van naam omdat de Parijs - Dakar Rally er al een paar keer langs is gekomen. De weg naar Bobo leidt langs talloze katoen plantages waar de het oogsten van de watten bolletjes in volle gang is.
In Bobo worden we aangesproken door een jonge Burkinabxe9. (zo heten de mensen uit Burkina en dat spreekt gelukkig ook wat makkelijker uit dan Burkina Fasoenaar) Zijn opa is gestorven en hij nodigt ons uit voor de begrafenis. Zijn opa was een belangrijk man en de begrafenis is een gemaskerd feest. Onze nieuwsgierigheid is gewekt en hoewel we eigenlijk die dag al wilden door reizen besluiten we te blijven. We gaan in de namiddag naar de afgesproken plek. Met nog een paar blanken nemen we tussen honderden donkere kopjes plaats op een klein pleintje. Er heerst eerder een feest stemming, dan een begrafenis sfeer. Mannen gehuld in boomschors en bladeren, dansen en springen op de ritmische klanken van trommels. Na een uur moeten de toeristen, wij dus ook, het toneel verlaten. De officixeble ceremonie mogen wij niet bijwonen.
Op 85 km van Bobo, in de buurt van Banfora zijn watervallen. Het is te merken dat er in deze omgeving meer water is. Het schijnt dat bij deze watervallen zelfs opnames gemaakt zijn voor Tarzan films met Johny Weismuller!! Waar of niet, de entourage is er in elk geval toereikend voor.
De omgeving is erg groen en er wordt veel aan landbouw gedaan. De weg voert ons langs grote rietsuikerplantages. Om het wegdek wat te verharden en het opwaaiende stof tegen te gaan is het afvalwater van het suikerriet over de weg gesproeid. Het kleverige spul blijft aan de onderkant van de auto plakken en na korte tijd stinkt de auto als een mega-suikerspin.
Die avond kamperen we in de buurt van vreemde spitse bergen, de Sindou Pieks. Een mooi decor en een heilige plek voor de lokale bevolking. Hier worden ook offerandes uitgevoerd. Al snel hebben een aantal kinderen ons ontdekt maar ze blijven op een afstandje staan. Het worden er steeds meer en de meeste zijn er al bij gaan zitten. Marica staat te koken op het gasfornuis dat aan de achterdeur van de auto hangt en de douchekraan is aan de buitenkant van de auto bevestigd. De kinderen kijken naar ons alsof wij het televisiescherm zijn. Ze zeggen niets, ze kijken alleen maar. Wij zijn die avond het entertainment. Soms hebben we het idee, dat wij net zo'n grote attractie zijn voor hun, als het bezoeken van hun land is voor ons. We slapen wat onrustig op deze heilige offerplek en worden 's morgens gewekt door een auto. Twee mannen stappen uit en xe9xe9n van hen heeft een levende kip in zijn hand. Ze verdwijnen tussen de spitse pieken. Die kip heeft zijn langste tijd gehad!
We maken het rondje door zuid west Burkina af. De omgeving is prachtig en ademt een en al authenticiteit uit. Traditionele dorpen geheel gebouwd met mud bricks met rieten daken. Ontelbare kleine traditionele graan silootjes waar de oogst overschotten bewaard worden voor magerdere tijden.
We gaan terug naar Bobo om van daar uit richting Ghana te gaan. We komen Michael en Andrea, de Zwitsers die we in Marokko hadden ontmoet, weer tegen en besluiten gezamenlijk op weg te gaan richting Ghana.
Burkina is eigenlijk een weinig opmerkelijk land maar de sfeer is er uiterst aangenaam, de mensen ontzettend vriendelijk, de infrastructuur beter dan in welk omringend land ook en het aanbod van groente en fruit op de markt zeer ruim. Al met al is Burkina een zeer aangename verrassing! Burkina Faso, het land een 8, de mensen een 9 en de highlights een 7.
"Travel without expectations and you won't be disappointed"-Anonymous
Burkina Faso (english)
We have left Mali and the roads are getting better. Passing the Burkina border was easy. The Customs were friendly and correct. No bribes were asked but then again, Burkina Faso means Honest Man or Honourable People! De route is clear and it is easy to find our way. The dirt roads in Burkina are wide and reasonably well maintained, so far. Burkina Faso is a nice surprise. According to the statistics, Burkina is the third poorest country in the world but it does not seem that poor to us. Good infrastructure, very friendly and relaxed people, a lot of fruit and vegetables on sale etc. In Ouagadougou Burkina's capital, or Ouaga as they call it, we apply for the visa for Ghana. Ouaga is a friendly, not too hectic city with wide lanes and modern buildings. Upfront we did not have any expectations on Burkina and intended to only cross it on our way to Ghana. But the country is so appealing to us that we decide to see a bit more of it. And so we head for Bobo Dioulassou (a.k.a. Bobo), Burkina's second city. I know the name Bobo Dioulassou because the Paris - Dakar Rally passed there a few times. In Bobo we are invited to the funeral of a so called "Griou", an important elderly musician. Because the man has reached a high age, the funeral is more of a celebration than a sad occasion. The people make music, laugh, dance with masks and sing. All and all new experience to us.
At 85 km from Bobo, in the surroundings of Banfora there should be a large waterfall. As we drive through the area we notice that everything is very green and fertile and we pass kilometres of sugar cane fields. The waterfalls are pretty and it seems that some Tarzan movies with Johnny Weismuller have been filmed there. True or not, the setting is suitable for it.
That night we sleep at the foot of the Sindou Peaks. A strange and mysterious place, sacred to the locals and used for sacrificial purposes. But we are allowed to camp there so everything should be ok. A group of local children have discovered us and we serve as their evening entertainment while we do our thing. We have a restless night of sleep and the next morning we are awoken by a car. A man steps out of the car with a live chicken in his hand and disappears between the peaks. I think the chicken has had its longest time.
We complete our round trip through the south west of Burkina to get back to Bobo. The area is beautiful and very authentic with mud brick houses and small mud brick silo's where they store their maize and grain. The people are as friendly as ever in Burkina. In Bobo we meet up again with Michael and Andrea, a Swiss couple who we have met on several occasions before. We decide to ride together and head for Ghana.
Burkina is a little remarkable country but its biggest asset is its people! We have never met people more friendly than the Burkinabxe9, as they are called.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten